وقتی کریستین لاگارد، مدیرعامل صندوق بین‌المللی پول در ماه ژوئن به اجلاس سران G8 می‌رود، ممکن است روسری بر سر داشته باشد – اکسسوری مدی که با آن شناخته شده است و توجه بیشتری را به خود جلب می‌کند.
در واقع، بی بی سی اخیراً روسری را به عنوان “نماد قدرت جدید” برای زنان شناسایی کرده است.
درست است، همانطور که برخی از مردان کراوات‌های سرگرم‌کننده را برای جان بخشیدن به کت و شلوارهای تک رنگ انتخاب می‌کنند، بسیاری از زنانی که در فضایی کار می‌کنند که نیاز به پوشاک تجاری محافظه‌کارانه دارد، روسری می‌پوشند تا رنگ و تمایزی به آن اضافه شود.
اما این روند چیزی جز “جدید” است.
با نگاهی به تاریخ روسری ها در قرن 19 و 20، واضح است که جذابیت و قدرت روسری همیشه وجود داشته است – و همچنان ادامه دارد.
شال دامنی نخی ساده ترین شکل زینت است: یک تکه پارچه.
به همین دلیل، یکی از همه کاره ترین لوازم جانبی لباس است که برای قرن ها در فرهنگ های مختلف برای اهداف مختلف استفاده می شود.
بسیاری از زنان مسلمان برای رعایت حیا روسری می پوشند، در حالی که خانم های در سنین خاص از روسری هایی با چین های مثلثی برای محافظت از کت های گران قیمت یا پیچیده استفاده می کنند.
رای برای زنان: روسری به عنوان یک بیانیه سیاسی.
روسری می تواند یک بیانیه سیاسی باشد و می تواند نشان دهنده وابستگی یا اعتقادات صاحب آن باشد.
جنگ‌جویان صلیبی در اوایل قرن بیستم برای حقوق زنان از لباس‌های خود برای ترویج اهداف خود استفاده می‌کردند و روسری‌هایی به رنگ‌های جنبش: سفید، سبز و بنفش به سر می‌کردند.
